دانلود مستقیم فیلم شکارچی گوزن The Deer Hunter1978 دانلود با لینک مدیافایر و زیرنویس فارسی

دانلود مستقیم فیلم شکارچی گوزن1978 The Deer Hunter دانلود با لینک مدیافایر و زیرنویس فارسی

imdb:8.2/10

top 250: #133

کارگردان: michel cimino

 رابرت دی نیرو، برنده 5 جایزه اسکار، دانلود فیلم The Deer Hunter1978 ،دانلود فیلم شکارچی گوزن 1978

 

روی لینک کلیک کنید


اینم پسوورد
united
http://www.mediafire.com/download.php?oozxlmlngmz
http://www.mediafire.com/download.php?5zm24gtyxjj
http://www.mediafire.com/download.php?gzo2zwz522m
http://www.mediafire.com/download.php?gttaoltzxqz
http://www.mediafire.com/download.php?cyod4mcxzal
http://www.mediafire.com/download.php?xmoymwjn2zz

Password : lucky

زیرنویس

http://www.all4divx.com/subtitles/The+Deer+Hunter/Farsi+Persian/1

فيلم كلي بازيگر مطرح دارد كه بهترين بازي‌هاي خود را ارائه داده‌اند. البته اين‌بار كه با دقت مضاعفي بازي‌ها را ديدم متوجه شدم نقش مايكل چيمينو در هدايت آنها بي‌تاثير نبوده است. گاهي بازيگر خوب بازي مي‌كند. اما كارگردان نمي‌داند كه بايد از چه زاويه‌اي به او بنگرد و همه زحمات به باد مي‌رود. اما بياييد يك بار ديگر فيلم را در ذهن مرور كنيم. چه از فيلم شكارچي گوزن به ياد مي‌آوريد؟ فيلم تعداد زيادي نماي لانگ‌شات و مديوم باز دارد. اين شكل قاب‌بندي هرچه فيلم جلو مي‌رود بيشتر به پلان‌هاي بسته بدل مي‌شود. در بخش‌هاي نخست فيلم كارگردان به ندرت نماي بسته مي‌گيرد. اين شكل چينش ميزانسن و قاب‌بندي خود به بازيگر مي‌گويد چگونه بايد بازي كند. بازيگران فيلم شكارچي گوزن اغلب آور اكت و بيروني ظاهر مي‌شوند. عمده حركات آنها در بخش اول درشت است تا در نماهاي باز ‌چيمينو بيشتر به چشم بيايد. بعد با يك پاساژ جنس بازي‌ها تغيير مي‌كند. اين حركات درشت از سوي ديگر نوعي حركت از بيرون به درون را نيز تدارك مي‌بيند. يعني بر اساس حركات كلي بازيگران مي‌توان داستان فيلم را به سه قسمت طبقه‌بندي و آن را تحليل كرد.
1- تولد: در بخش‌هاي نخستِ فيلم، با چند جوان شاد و سرخوش رو‌به‌رو هستيم. حركات آنها كاملا از روي غريزه و بدون كنترل است. آنها از زندگي لذت مي‌برند. چيمينو به رابرت دونيرو، كريستوفر واكن، مريل استريپ، جان كازال و ديگران اجازه داده تا آنچنان كه مي‌خواهند زندگي كنند. حتي شوخي‌اي كه دونيرو سر چكمه‌هايش با «كازال» مي‌كند واقعا بوي شوخي مي‌دهد. بازيگران بر حركات خود تمركز دروني ندارند و گويا آماده هستند كه هر لحظه، حتي پس از مكثي كوتاه از جا برهند. گويا جاي آنها هنوز در زندگي مشخص نيست. آنها چون كودكي مي‌مانند كه به تازگي زندگي آغاز كرده‌اند. چندان فكر نمي‌كنند. «رابرت دونيرو» را فرض كنيد كه چطور روي كوه دنبال گوزن مي‌دود. گويا او خود جزئي از اين طبيعت است. ديگران هم همينطور هستند حتي كازال كه به نوعي دروني تر از ديگران به نظر مي‌رسد. اينجاست كه كارگردان از بازيگران براي فضاسازي استفاده مي‌كند. اينجاست كه ‌چيمينو آنقدر صحنه عروسي را لفت مي‌دهد تا به ما شيرفهم كند اين دوستان چه لذتي از آن مي‌برند. اينكه اين خواب به زودي آشفته مي‌شود. بازيگران بيشتر در اين بخش خود را گرم مي‌كنند تا در بخش‌هاي ديگر آس خود را رو كنند. كارگردان بازي‌ها را در اين قسمت در جايگاهي قرار داده تا بتواند از شناسنامه دراماتيك آنها در بخش‌هاي بعدي استفاده كند. نوعي مقدمه‌چيني براي تحول شخصيت‌ها براي مراحل در پيش رو.
2- بلوغ: اينجا هم برون‌گرايي بخش گذشته همچنان وجود دارد. نماهاي بسته بيشتر شده اما ريتم كندتري دارد. اما برون‌گرايي بازيگران اين بار از سرخوشي زندگي نيست بلكه بيشتر نشان از ترس دارد و تلاش براي بقا. بازيگران از اين به بعد روانشناختي نقش را هم به كار خود اضافه مي‌كنند. خود اين بخش دوم به دوقسمت جنگ و پس از جنگ تا بازگشت مايكل به شهرش تقسيم مي‌شود. شخصيت‌ها در موقعيت‌هايي عصبي قرار مي‌گيرند و واكنش آنها به اين واكنش‌ها غيرارادي است. همه مي‌ترسند اما كارگردان با توجه به رنگ‌آميزي بخش نخست رفتارها را متفاوت مي‌كند. مايكل در اين گروه تنها آدمي است كه بر خود مسلط است. اما بازي دونيرو را در صحنه مسابقه رولت روسي به ياد بياوريد. لحظه‌اي عصبي مي‌شود و زماني بعد ترسي خفيف بر چهره مي‌آورد. چقدر دقيق زمانبندي مناسبي را در بازي انجام ‌مي‌دهد تا در طول كوتاه پلان حس خود را به بيننده منتقل كند. بخش بعد بيشتر تمركز بر شخصيت «نيك» است. او دچار بهت شده است. چهره‌اي بت كه تنها چشمانش درون اين چهره مي‌دود. واكنش وي به اتفاقات به گونه‌اي است كه گويا نه از ذهن كه جايي بيرون تاثير مي‌گيرد. بازي‌اي كه ما را بيشتر به درونش رهنمون مي‌شود. همين بخش ما را به دنياي پاياني داستان پرتاب مي‌كند.
3- مرگ: در اين قسمت عمده بازي‌ها دروني مي‌شود. از برون‌گرايي و سرخوشي‌هاي دروني خبري نيست. بازي‌ها كنترل شده‌تر است. بازيگران از روي تامل رفتار مي‌كنند. سرعت پرتاب جملات و كلمات كمتر شده است. اين تامل نشان از نوعي پختگي در شخصيت‌ها و پايان آنها دارد. اگر هم خوشي هست، بسيار مصنوعي به نظر مي‌رسد. خوشي‌هاي مريل استريپ را ببينيد زماني‌كه بولينگ بازي مي‌كند. فصل مياني داستان را حذف كنيد و آن را در كنار بخش نخست بگذاريد. مي‌بينيد چه اتفاقي مي‌افتد. سكون شخصيت‌ها گويي از نقطه‌اي شروع كرده‌اند، چرخيده‌اند و دوباره به محل اول بازگشته‌اند اما با تجربياتي يكسره متفاوت. هنر ‌چيمينو و گروه بازيگرش در همين نكته نهفته است.